Week 2 in India

Maandag gaan we met Shaily het veld in om entrepreneurs te bezoeken die een aanvraag voor een fund hebben gedaan van 5000 rupees (grof omgerekend 60 EURO) om hun business verder uit te breiden.  We rijden de stad uit en rijden door een mooi landelijk gebied waar de wegen steeds ruiger en smaller worden. Shaily geeft aan dat we volgende keer beter een scooter kunnen nemen. Bij mij slaat even de paniek in, want op een scooter Ranchi uitkomen is een uitdaging met gevaar voor eigen leven. Laten we zien hoe we dit de volgende keer gaan oplossen….

Eerst maken we een stop bij de facility communicator van block Ratu. Er zijn 18 blocks en 18 facilitators verantwoordelijk voor een groep werkzoekenden en entrepreneurs met een beperking in deze gebieden.  De facilitator escorteert ons naar de adressen van de entrepreneurs in een village. Ter plekke spreken we een ondernemer met een klein winkeltje die graag wil uitbreiden en een ondernemer die na een cursus handicraft manden maakt van bamboe waarmee rijst wordt gezeefd. Beiden hebben een goed verhaal waarom zij het geld nodig hebben. Waarschijnlijk krijgen beiden de fund of een deel toegekend, afhankelijk van het aantal aanvragen in de andere blocks. De 3e persoon kunnen we niet meer bezoeken want Shaily moet met spoed naar een vergadering in Ranchi stad. Fé , Jozien en ik gaan terug naar kantoor en lunchen onderweg.

‘s avonds wacht ons een nieuwe verrassing, Madhu wil ons mee hebben met een buurt ronde voor een festival. Dit keer weet ik niet precies waarom het gaat maar omdat we garnaaltjes hadden gegeten tijdens de lunch, moesten we onze voeten wassen en schone kleren aantrekken voordat we mee mochten. Bij twee gezinnen in de buurt op het dak van het huis hebben we een korte ceremonie gedaan van knielen, oranje stip op het voorhoofd en daarna rijstpap eten.

Dinsdag zijn Fé  en Jozien vrij en ben ik praktisch alleen op het kantoor. Het is vandaag Chhath Puja, met het festivalseizoen is er meer te doen buiten kantoor dan op kantoor. Fé en Jozien gaan vanmiddag naar de viering bij een dam in Ranchi. Surya, de verpersoonlijking van de zon, de zonnegod, de god van energie en het levensproces wordt aanbeden met Chhath Puja om welzijn, voorspoed en vooruitgang te bevorderen. De festiviteiten vinden plaats met zonsondergang bij het water, waar voor de zon wordt gebeden en offers worden gebracht en rituelen worden uitgevoerd. Na een rustige kantoordag loop even langs de slijter om 2 blikje Kingfisher (Indiaas bier te kopen) om thuis te nuttigen. Je kunt als vrouw beter geen biertje drinken in het openbaar in India. Madhu en ik delen er eentje thuis met een bakje amandelen. ‘s avonds vraagt Jozien of ik morgen mee ga naar de Chhath Puja viering morgen voor de viering van zonsopgang. Jaaaaaaa, dat wil ik heel graag totdat ik hoor hoe laat we worden verwacht door de familie door wie we zijn uitgenodigd, 4:00 u. paraat!

Woensdag gaat de wekker gruwelijk vroeg. Jozien en ik melden ons om 4:00 u. ‘s morgens bij de familie om de hoek. Netjes aangekleed wachten we op de bank tot de hele familie gereed is om te vertrekken. We vertrekken met 3 auto’s en aangekomen bij de dam worden de offers voor de zon uitgestald. Daarna loopt iedereen het water in om de te bidden voor de zon die opkomt waarna de offers (fruit, koekjes en suikerriet) worden gezegend met melk en water. Aan het einde van de ceremonie worden de offers uitgedeeld en eten we ons  ontbijt voor de dag. En dan begint de werkdag nog, terwijl er al een hele dag op zit. Voor een keer niet zo erg om door te halen, alleen zie ik wel een beetje op tegen het avondprogramma. Madhu, haar vriendin en ik gaan nl. nog dineren bij een familie uit de buurt. Praveen, de jongste zoon van 10 jaar, wilde ons westerlingen graag eens bij hem thuis aan tafel. Ik was dit keer de enige afgevaardigde en dat heb ik geweten. Een diner waar 6 mensen om je heen staan te kijken hoe je eet, of het je bevalt en zelf niet mee eten. En dan te weten dat ik linkshandig ben en het “not done” is om die hand te gebruiken bij het eten. Dat werd dus klungelen met mijn rechterhand om de rijst en alle bakjes die voor mij stonden opgesteld leeg te eten. En food waste is ook “not done” dus ik voelde de druk en Madhu dirigeerde mij “you eat, you eat!” Tijd voor een detox morgen… Volgende week dinsdag wordt Praveen 11 jaar en dan worden we ook verwacht. Prima, maar alleen voor een koekje en thee ;-)

Donderdag is iedereen weer op kantoor en kunnen we plannen maken voor de komende periode. ‘s morgens komt iedereen nog met gezegende koekjes aan die over zijn van Chhath Puja. Inmiddels weet ik dat je voedsel niet mag weggooien maar wel aan een koe op straat mag geven. Goed om te weten ;-) Op kantoor hebben Jozien en ik het over de achterstand van de bezoeken van de entrepreneurs. Rashmee en Shaily moeten normaliter met ons mee, ook in verband met de taalbarrière maar hebben daar te weinig tijd voor. De community facilitators spreken nl beperkt of geen Engels. Jozien en ik trekken de stoute schoenen aan en benaderen direct de cf’s (community facilitators) om te vragen of zij het zien zitten met ons mee het veld in te gaan. Zo ontzien we de projectmanagers en kunnen we een planning met ze gaan maken. We leggen het plan voor aan Vivek, eindverantwoordelijk voor het project en hij regelt voor ons vervoer. Morgen gaan we van start! Vanavond gaan we nog met Sanche en zijn familie naar Jharkhand day, om de onafhankelijkheid van Jharkhand te vieren. Sanche neemt ons op de motor (toch op dat verrekte ding en stijf van de zenuwen) en brengt ons bij het terrein waar zijn vrouw en kinderen al zijn. Ter plekke komen we niet uit onder de rondedans om het monument heen, een soort Sirtaki die de Grieken doen. Na twee grote rondes hand in hand met de locals zijn we 100 keer gefotografeerd door krant en locals, gefilmd door de lokale televisiezender en besluiten te gaan omdat het allemaal wat overweldigend wordt.

Vrijdag is het dan zo ver, Jozien en ik vertrekken apart van elkaar met een cf naar een ander blok om entrepreneurs te bezoeken om hun businessplannen te beoordelen en waar nodig bij te sturen. De één had slechts een aantal kippen nodig om meer eieren te kunnen verkopen en de ander gerecyclede cementzakken tot grote rijstzakken. Sommigen van hen maken op dit moment een dagomzet van 200 RP (1,20 EURO) en zijn erg arm. Dan is een fund van RP 5000 erg welkom. Einde van de dag hebben we met elkaar 14 bezoeken afgelegd waar we heel blij mee zijn. Het is tijd voor een welverdiend weekend!

Zaterdag hebben we de Ranchi dierentuin bezocht, gewandeld, beestjes gekeken en op een waterfiets over een meertje gevaren. Einde van de middag hebben we een streetfood tour gedaan met Sam. Zij weet precies de stalletjes waar onze westerse magen nog enigszins tegen kunnen. Ik sta versteld van de smaakexplosies bij een aantal gerechtjes, pittig en zoet door elkaar heen maar perfect uitgebalanceerd.

Zondag uitgeslapen van een wederom wervelende week. Nog even een nieuwe kurta gekocht, een verjaarscadeau voor Praveen gekocht die dinsdag 11 wordt en ons lekker laten verwennen met een gezichtsbehandeling.

Tot op heden is het allemaal heel intens hier. Nu het festivalseizoen ten einde is, tijd om even bij te komen….