Week 5 in India

Week 5 in Ranchi India

Deze week staat in het teken van het event van woensdag bij NBJK. Woensdag ontvangen 58 entrepreneurs, waarvan het businessplan is goedgekeurd, hun certificaat voor RP 5000 om te investeren in hun zaak. Het is die dag tevens international volunteers day. De CF’s sluiten maandag om de beurt bij mij aan om alle administratie voor woensdag in orde te maken.

Woensdag is het dan zo ver, de dag van de certificaatuitreiking. De mensen zijn pas gisteren uitgenodigd, wat maakt dat ik mij afvraag wat de opkomst zal worden. Boven mijn verwachting zijn alle 58 entrepreneurs gekomen. India blijft mij elke dag verwonderen!

Marchien en ik hebben vandaag ons VSO volunteer t-shirt aangetrokken voor de gelegenheid. Rashmi en Shaily zijn dol op roze en dringen aan bij Vivek om ook t-shirts voor hen te regelen in fuchsia roze. Wanneer de gasten in de zaal zitten, maken wij kennis met Satish, één van de eigenaren van NBJK. Marchien trakteert hem op pepernoten want in Nederland is het Sinterklaas vandaag. De eregasten zijn State Disability Commissioner Mr Satish Chandra en Mr CP Singh, Urban Development Minister parliamentary affairs and housing development. Door de laatstgenoemde werden wij na de certificaatuitreiking in het zonnetje gezet en verrast met een miniatuur Taj Mahal met lampjes. Heerlijke kitsch voor op mijn bureau. Voor een verslag van de dag, zie bijgaande link, die onderaan het reisverslag wel direct doorlinkt:

https://drive.google.com/open?id=0B2_wZSlyfUt0THBVbDk5b2w2UDRuS3ZXT3d6TU1JM2xNVElRhttps://drive.go

Einde van de dag gaan Marchien en ik naar de Big Bazaar om een bodywarmer te kopen. We hebben nl. deze week het plan gemaakt om vanuit Goa met kerst, door te gaan naar Manali, een plaats in de bergen met sneeuw. We gaan er heen met collega Rashmi en haar man, die vanuit Delhi met een Volvo nachtbus naar Manali hebben geboekt. Marchien heeft al een jack maar scoort wel een pyama met avocado’s erop, te gek ding! In de Big bazaar komen we een collega tegen van NBJK die daar met een man is van een ander bedrijf. De mannen lopen braaf achter ons aan in het warenhuis waardoor wij ons wat ongemakkelijk bij het inslaan van vochtig toiletpapier en nog wat andere damesartikelen. We besluiten later wel een keer terug te gaan en nu een kop thee met ze te gaan drinken.

Na volunteers day is het verder een redelijk rustige week op kantoor en eerlijk gezegd is dat wel even fijn om even alle hectiek te kunnen verwerken. Zo nu en dan lopen er groepen kinderen langs mijn bureau die mij komen bekijken. Hier in Ranchi zijn zelden tot nooit westerlingen te vinden. De kinderen zijn ambassadeurs van Unicef die awareness creёeren in hun communities op het gebied van mensenrechten. Eén van de aandachtspunten is het tegengaan van kindhuwelijken. Ook dit project wordt in samenwerking met Unicef gedraaid door NBJK.

Donderdagavond gaan Marchien en ik weer een nieuw restaurant proberen op aanraden van Rashmi. Silverspoon heet het restaurant waar met name zuid Indiaas eten wordt geserveerd. We gaan voor de gebakken rijst met een omelet met kaas en een lassie. Daarna lopen we door het straatje om nog ergens kurtas te passen. Omdat het wat kouder begint te worden, zouden we een winter kurta moeten kopen maar die vind ik foeilelijk. Dan zal ik op zoek moeten naar een alternatief. Onder de bodywarmer heb ik nog een lekkere dikke trui nodig. Vivek gaf mij de tip naar de Nepalese markt te gaan waar wollen kleding wordt verkocht in de winterperiode maar de dames op kantoor vinden de prijzen van de Nepalese handelaren te hoog. Al is in mijn beleving niet heel veel duur in India. Komt allemaal wel, eerst weekend vieren!

Zaterdag omelet voor ontbijt. Indiase eieren zijn klein, met 10 eieren kunnen we 2 omeletten maken. De hele dag ligt de stroom eraf waardoor water en melk opgewarmd moeten worden op het gas. Soms irritant, soms heeft het ook wel iets. Het is de hele dag even behelpen maar ‘s avonds gaan we gezellig op stap met Sam en haar vrienden. Bij Urban Brava wordt alcohol geschonken en drinken we met een stel uit een biertoren gevuld met Kingfisher, Indiaas bier dat goed smaakt! Na een gezellige avond worden we keurig om 22:59 u. thuis afgezet. 23:00 u. is onze avondklok bij onze hospita. Daarna doet ze niet meer open. Wij hebben vrede met deze regel omdat het na 23:00 u. niet verstandig is om met twee vrouwen op straat te zijn en we hier gewoon al vroeg beginnen met “uitgaan”.

Zondag sleep ik mijn yogamat maar weer eens naar het dakterras. En zoals altijd denk ik dan dat ik dat al veel eerder had moeten doen. Met een wierookje en een fijn muziekje in het zonnetje is dat heel fijn om te doen. Daarna draai ik een wasje en zie ik bij het ophangen op het dakterras achter het huis een groepje buffels scharrelen. Ik heb een soort fascinatie voor die beesten. Tijdens een trip in Vietnam is het mij nooit gelukt een buffel fatsoenlijk op de foto te krijgen maar in India wel!

https://drive.google.com/open?id=0B2_wZSlyfUt0THBVbDk5b2w2UDRuS3ZXT3d6TU1JM2xNVElR