Week 7,8 en 9 in India

De laatste weken van het jaar hebben vooral in het teken gestaan van rapportages, en het behalen van de entrepreneurs targets.
 

Er waren weer veel mooie belevenissen, zoals de receptie van de bruiloft van Vishal. Bruiloften bestaan in India uit 3 onderdelen die vaak in verschillende hotels gevierd worden. Op deze laatste receptie waren ook veel collegae aanwezig die de verlichte dansvloer onveilig hebben gemaakt met de beroemde “snakedance”. Vivek ging helemaal los op de dansvloer, knap voor iemand die praktisch niets kan zien. https://drive.google.com/open?id=1Rb2Xk9Q7V_F2vWE-MZLzhfaF3YL6Dc8j

Een ander hoogtepunt was het bijwonen van het blind cricket toernooi waar Marchien en ik als eregasten werden vermeld en de krant haalden. Zie foto. Na afloop hebben we een korte clinic gevolgd. Bij Randstad participatie heb ik wel vaker een verduisterde bril op gehad om te ervaren hoe het is om je te oriënteren zonder te kunnen zien. Met zo’n bril op een rinkelende bal wegmeppen is weer een andere uitdaging. Na 3 pogingen en instructies van de coach om beter te focussen lukte het uiteindelijk. Zie video

Kerst en oud en nieuw hebben we op verschillende plekken doorgebracht. Marchien en ik zijn eerst naar Goa gevlogen om daar van het strand te genieten. De rust die we zochten bleek van korte duur. Westerse vrouwen in bikini is niet wat alle Indiase mannen gewend zijn en dus achtervolgen ze je de zee in, nemen ze foto’s of filmen ze je wanneer je over het strand loopt.. Dit is geen veilige plek om laat over het strand te lopen of een borrel teveel te drinken. Gelukkig gaan we door naar Manali met de nachtbus via Delhi, waar we de bergen in gaan waar sneeuw ligt. 

In Manali is het -10C en hebben we geen verwarming op de kamer. We reizen met collega Rashmi en haar man Vishal en willen de door hen geboekte trip niet onderuit halen maar dit is wel heel pittig. Gelukkig vatten ze de feedback goed op en huren we allebei een mini heater waaraan je net 3 vingers kunt opwarmen. Dag twee gaan we de bergen in voor sneeuwpret. Skipak gehuurd, sokken en handschoenen gekocht. Superpak! Na uren file door landverschuiving komen we aan op de plaats van bestemming. Daar worden we met een quad de berg op gereden waar we kunnen deelnemen aan 4 activiteiten. Op een yak (soort rund) rijden sla ik over, dat vind ik zielig. In plaats daarvan mag ik twee keer de berg af in een rubberen band. Ski les sla ik ook over en ga door naar de zipline. Het uitzicht op de Himalaya is prachtig en we zitten midden in een bescheiden sneeuwbui, wat kan een mens nog meer wensen?

Donderdag staat er paragliden en raften op het programma maar beperken we ons tot een bezoek aan Manikaran Urudwara, een pelgrimsoord voor hindoes en sikhs met warmwaterbronnen, om vervolgens weer met de nachtbus terug te gaan naar Delhi. Wat een helse rit, urenlang passen rijden met een touringcar. Doe daar verkeerd voedsel bij en het gaat fout in de bus. Ik bied de chauffeur aan de door mij bevuilde deken te vergoeden maar die kijkt mij alleen maar aan alsof hij mij in het ravijn wil gooien waar we langsrijden. Gelukkig kan Vishal mijn aanbod vertalen in hindi maar de man heeft duidelijk meer tijd nodig om te bedenken hoe hij het meeste financieel voordeel haalt uit de situatie. Ik besluit de deken weg te gooien maar Vishal adviseert mij de deken weer uit de afvalbak te halen en in een plastic zak weer mee te nemen in de bus. Op die manier kunnen we nog onderhandelen over stomerij kosten omdat de man nu RP 1000 (€12,50) claimt. Dat bedrag was voor mij acceptabel om mijn schuldgevoel af te kopen en van de troep af te zijn. Uiteindelijk kwamen we weg met RP 200, wat ook RP 50 had mogen zijn maar dan kon ik mezelf niet meer recht in de ogen aankijken.

In Delhi aangekomen sta ik te trillen op mijn benen van de vermoeidheid en de kou. Heel even kon ik mij voorstellen hoe het is om onder mindere omstandigheden te leven en dan te bedenken dat kindjes uit het hostel van de blindenschool elke dag een koude douche of geen douche hebben.

Om het ons comfortabel te maken hebben we een 5 sterren hotel geboekt waar de portier, een Sikh man met dastar (tulband), ons vriendelijk ontvangt. Sommige Sikh mannen vind ik intrigerend, zo ook deze. In het Sikhisme laat men als symbool van respect voor de natuur het haar op natuurlijke wijze groeien. Het lange hoofdhaar wordt met de tulband bijeengehouden.

Na een kort loopje in de buurt en een hapje eten, nemen we een warm stoombad en gaan we vroeg naar bed. Morgen staat er een autorit van 5-6 uur op het programma naar Rishikesh. Vishal en Rashmi komen volgens Indian time ons een uur later dan de afgesproken tijd ophalen. Alles went…. Na een rit naar Rishikesh komen we aan bij camping Wild Leopard, ergens in een berggebied bij Rishikesh. Bij aankomst is het al donker en worden we door een meneer met een zaklamp geëscorteerd naar de camping. Ik breek nog net mijn nek niet over de keien, blijf redelijk stabiel op de hangbrug en stort niet in het ravijn met mijn trolley. Marchien en ik krijgen tent nummer 6 toegewezen, een legertent met twee stalen bedden met een deken en een kussen er op. Dat is de gehele inventaris. Overal zitten kieren waar ongedierte en kou makkelijk doorheen kunnen komen. Het is vannacht rond het vriespunt dus dat wordt na het kampvuur dat staat gepland met kleren en al in bed duiken. Vishal heeft ‘Old Munk’ Indiase dark rum meegenomen om wat op te warmen, heel attent. Na het kampvuur zie ik toch wat op tegen de nacht. Gelukkig krijg ik nog een extra deken maar een handdoek, die ik niet mee had, was niet verkrijgbaar.

Morgen dus ook niet douchen, hmmmm. Na een slapeloze nacht door de kou, een opgelopen verkoudheid en pijn in mijn lijf, hoop ik dat het uitzicht bij licht alle ellende gaat goedmaken. En dat deed het! Wel met de wetenschap dat we hier niet nog een nacht zouden blijven. Marchien en ik boeken wederom een lekker hotel om nog even wat langer te blijven in Rishikesh om daarna weer terug te keren naar Ranchi via Delhi.